، چهل‌وچهارمین دوره رقابت‌های کشتی فرنگی قهرمانی جهان با تمام نقاط ضعف و قوتش به پایان رسید، اما موضوعی که بیش از هر چیز نمایان بود بلوغ کشتی فرنگی در این مسابقات بود، جایی‌ که فرنگی‌کاران موفق به کسب دو مدال طلا و یک عنوان پنجمی شدند و یکی دیگر از دوران طلایی خود را پشت سر گذاشتند تا بعد از سال 2011 که با دو مدال طلای نوروزی و عبدولی و برنز باباجان‌زاده ایران به عنوان سوم جهان رسیده بود و در سال 2010 با کسب دو مدال طلا توسط سوریان و علی‌اکبری این دوران هم برگی زرینی دیگر در کارنامه موفق کشتی فرنگی در مسابقات جهانی باشد.

شاید تا قبل از برگزاری این رقابت‌ها کمتر کسی فکر کسب چنین نتیجه‌ای را می‌کرد و شاید خیلی‌ها هم منتظر شکست این تیم بودند، اما موفقیت این تیم حکایتی دیگر داشت.

البته با وجود اینکه تیم ملی کشتی فرنگی نامداران المپیکی خود را در این مسابقات به همراه نداشت، اما از طرف دیگر هم نمی‌توان این تیم را تیمی کم‌تجربه تلقی کرد چراکه نفراتی همچون طالب نعمت‌پور و امیر علی‌اکبری و حتی افشین بیابانگرد سال‌ها در عضویت تیم ملی هستند و به مسابقات مختلف اعزام ‌شده‌اند و عنوادار هستند.

کسب عنوان چهارمی جهان آن‌ هم با اختلافی میلیمتری با تیم میزبان نتیجه چندان بدی نمی‌تواند باشد چه بسا اگر کمی هم شانس روی خوش به ما نشان می‌داد حالا سکوی سوم جهان از آن ایران بود.

در هر صورت تیم فرنگی با ترکیبی کاملاً دگرگون شده عازم مسابقات جهانی شد و انصافاً نتیجه درخور توجهی هم گرفت هر چند که شاید اگر قرعه شانس چاشنی کار فرنگی‌کاران می‌شد نتایج به مراتب بهتری کسب می‌شد، اما کسب دو مدال طلا هم کار بزرگی بود.

از طرفی نفراتی مانند فقیری، نوربخش، علیزاده و علیاری نخستین حضور در مسابقات جهانی را تجربه می‌کردند هر چند که از نفراتی مانند فقیری، بیابانگرد و علیزاده انتظار بیشتری می‌رفت.

* فقیری سوریان نشد

محمد فقیری بعد از سال‌ها پشت خط ماندن فرصت خودنمایی در وزن اول را پیدا کرد، فرصتی که شاید دیگر نصیب او نشود.

فقیری که یکی از با تجربه‌های تیم از حیث حضور در اردوهای تیم ملی محسوب می‌شد در همان دور نخست با بدترین قرعه ممکن روبرو شد، قرعه‌ای که در اوزان دیگر هم برای ایران تکرار شد.

فقیری بعد از استراحت در دور نخست در دور دوم مغلوب پتر مودوس، دارنده مدال برنز المپیک لندن، از مجارستان (میزبان) شد که با شکست حریفش در مرحله بعد وداعی زودهنگام با مسابقات داشت.

فقیری که بار سنگین ناشی از مدال‌های طلای سوریان در مسابقات جهانی و المپیک را روی شانه‌های خود حس می‌کرد نتوانست این بار را به دوش بکشد و خیلی زود خداحافظی کرد؛ فرصتی که شاید در آینده دیگر برای او تکرار نشود.

* آینده در انتظار نوربخش

محمد نوربخش بعد از مدال برنز جوانان جهان برای رسیدن به دوبنده تیم ملی از سد تمام مدعیان گذشت و عازم مسابقات بوداپست شد.

هر چند که شاید کادر فنی تمایل چندانی برای اعزام این جوان نداشت، اما حقش را گرفت تا با احقاق حقش گام به میدان بوداپست بگذارد، اما آنطور که باید نتوانست نتایج قابل قبولی بگیرد.

نوربخش بعد از شروع طوفانی در دور اول که با پیروزی با ضربه فنی مقابل حریف مولداویایی همراه بود، در دور دوم با نتیجه 10 بر 2 اسیر کوراموتو از ژاپن شد که با توجه به شکست حریفش در نیمه‌نهایی مقابل کشتی‌گیر روس، از گردونه مسابقات حذف شد تا وی نیز وداعی زودهنگام با مسابقات داشته باشد.

نوربخش هم جانشین امید نوروزی‌ای شده بود که مدال طلای المپیک و جهانی 2011 را در کارنامه داشت و انتظارات از وی بالا بود، اما به عقیده کارشناسان میدان دادن به جوانانی مانند نوربخش آینده کشتی فرنگی را تضمین خواهد کرد و در آینده بیشتر از این کشتی‌گیر جوان خواهیم شنید.

امید نوروزی که به طلای المپیک لندن رسید در مسابقات جهانی 2009 و 2010 به عناوینی بهتر از نهم و دهم نرسید و با اعتماد مربیان و تلاش‌های شبانه‌روی مزد زحماتش را بعد از چند سال سختی گرفت به حقش رسید. بدون شک سرمایه‌گذاری روی جوانانی مانند نوربخش در آینده نتیجه خواهد داد.

* بیابانگرد از شانسش استفاده نکرد

افشین بیابانگرد هم مانند سایر اعضای تیم ملی کشتی فرنگی یکی دیگر از پشت خط مانده‌ها بود که بعد از مد‌ت‌ها بار دیگر فرصت حضور در میدان جهانی را پیدا کرده بود، میدانی که سال‌ها انتظار آن را می‌کشید، اما نشد آنچه او انتظار داشت.

وی نیز که شروعی مقتدرانه در مسابقات جهانی داشت ابتدا با نتیجه 8 بر صفر مقابل آتیلا لوای از اسلواکی به پیروزی رسید و در دور دوم هم با نتیجه 4 بر یک از سد ژاکایف از اوکراین گذشت و راهی یک‌‌هشتم نهایی شد، اما در این مرحله در دیداری نزدیک با نتیجه 2 بر صفر مغلوب تاماش لورینچ، نایب قهرمان المپیک لندن از مجارستان شد که با توجه به شکست حریفش در مرحله نیمه‌نهایی از گردونه مسابقات کنار رفت.

در این وزن هم قرعه بد گریبان بیابانگرد را هم گرفت و دیدار با نماینده میزبان به شکستش منجر شد.

هرچند بیابانگرد هم مدت‌ها منتظر حضور در چنین میدانی بود، اما نتوانست به شایستگی از این فرصت بدست آمده استفاده کند و به عنوانی بهتر از هشتمی نرسید هر چند که خودش معتقد است وجدانش راحت است چون کم‌فروشی نکرده است.

* علیزاده حریف قرعه سخت و مصدومیت نشد

هادی علیزاده پورنیا با درخشش در مسابقات قبل از شانس‌های اصلی کسب مدال در بوداپست محسوب می‌شد. علیزاده جوان که با میدان دیدن در مسابقات آسیایی و کسب مدال‌های طلا و نقره آسیا به پختگی و تجربه لازم پیش از مسابقات جهانی رسیده بود، کادر فنی حساب ویژه‌ای روی مدال او باز کرده بود و یکی از شانس‌های کسب مدال ایران محسوب می‌شد، هر چند که سابقه حضور در چنین میدان مهمی را نداشت.

قرعه سخت علیزاده را هم امان نداد و در همان دیدار نخست با نتیجه 4 بر صفر مغلوب مارک مادسن، نفر پنجم المپیک لندن و دارنده مدال نقره 2009 جهان از دانمارک شد که با توجه به شکست حریفش در مرحله نیمه‌‌نهایی مقابل رومن ولاسوف از روسیه از گردونه مسابقات کنار رفت؛ هر چند با این تفاسیر هم توقع بیشتری از این کشتی‌گیر جوان می‌رفت. 

البته علیزاده پیش از مسابقات نیز از ناحیه زانو دچار مصدومیت بود و شاید قسمتی از عملکرد ضعیف او به این موضوع برگردد هر چند که شاید انتظار بالا از این جوان بار مسئولیتش را سنگین کرده بود.

به هر حال حضور علیزاده در مسابقات جهانی امسال غنیمت بود؛ کشتی‌گیری که کشف محمد بنا بود و برای چنین روز‌هایی آماده می‌شد، اما نتوانست عملکرد قابل قبولی داشته باشد. در هر صورت آینده کشتی فرنگی متعلق به جوانانی مانند نوربخش، علیزاده و علیاری است.

با توجه به اینکه تنها وزنی که تاکنون کشتی فرنگی موفق به کسب مدال طلا در آن نشده است همین وزن 74 کیلو است، به نظر می‌رسد سرمایه‌گذاری روی جوانانی مانند علیزاده که از زمان محمد بنا به منظور پشتوانه‌سازی آغاز شده است، در آینده‌ای نه چندان دور به خصوص در المپیک برزیل نتیجه خواهد داد.

* طلب طالب وصول شد

طالب‌ نعمت‌پور که یک‌بار به عنوان ملی‌پوش وزن پنجم به مسابقات جهانی 2010 اعزام شده بود و به اذعان کارشناسان و شواهد موجود (کسب مدال طلای بازی‌های آسیایی در همان سال) یکی از آماده‌ترین دوران ورزشی خود را پشت سر می‌گذاشت، در همان دور اول در کمال بدشانسی با قرعه نحس رژیم صهیونیستی مواجه شد و وداعی زودهنگام با مسابقات داشت تا جهان یک مدال طلا به طالب بدهکار باشد.

وی که حتی تا آستانه رسیدن به دوبنده تیم ملی در المپیک لندن هم پیش رفت نتوانست در مسابقات کسب سهمیه خودش را نشان دهد تا حسرت حضور در این مسابقات در کارنامه‌اش درج شود.

حالا نعمت‌پور طلبش را از کشتی وصول کرده است و با مدال طلای جهان به مدعی اصلی وزن پنجم تبدیل شده است و از این به بعد این رقبا هستند که برای رسیدن به دوبنده تیم ملی باید با این کشتی‌گیر شش دانگ مبارزه کنند.

نعمت‌پور در تمام مسابقات مقتدرانه به پیروزی رسید و حتی یک گام هم پس نگذاشت تا با شایستگی به طلای جهان برسد. ایران که پیش از این رقابت‌ها در این وزن مدال طلا نگرفته بود رنگ طلا را در وزن پنجم هم به خود دید.

نعمت‌پور حریفان را یکی پس از دیگری مقتدرانه از پیش رو برداشت و در دیدار نهایی نیز مقابل دوست قدیمی‌اش که با دوبنده آذربایجان روی تشک آمده بود با اقتدار به پیروزی رسید و مدال طلا را بر گردن آویخت.

* علیاری به دنبال خودنمایی در بین بزرگان

وزن ششم در سال‌های اخیر یکی از قوی‌ترین اوزان ایران در کشتی فرنگی بوده است، مدال‌های برنز و طلای علی‌اکبری در سال‌های 2009 و 2010 و مدال طلای قاسم رضایی در المپیک لندن این وزن را در سیطره ایرانی‌ها قرار داده است. همین موضوع کار علیاری را سخت‌تر از قبل و مسئولیتش را سنگین‌تر از گذشته می‌کرد، اما علیاری جوان که تا پیش از مسابقات جهانی مهم‌ترین و تنهاترین میدانی را که تجربه کرده بود حضور در مسابقات یونیورسیاد دانشجویان و کسب مدال برنز این مسابقات بود در جهانی امسال هم نتایج بدی نگرفت.

وی نیز که از قرعه بد بی‌نصیب نبود در همان کشتی نخست مغلوب آرتور آلکسانیان، دارنده مدال برنز المپیک لندن از ارمنستان شد که با توجه به حضور حریفش در فینال، شانس ادامه کار را پیدا کرد. علیاری در دو دیدار شانس مجدد مقابل حریفان به برتری دست یافت و به دیدار رده‌بندی رسید، اما به سد محکمی به نام بالاز کیس، قهرمان سال 2009 جهان از خورد که با نتیجه 5 بر صفر مغلوب حریف شد و دستش از مدال کوتاه ماند.

میدان دادن به کشتی‌گیران جوانی مانند علیاری می‌تواند تضمین کننده آینده وزن ششم باشد.

* علی‌اکبری هنوز هم بوی طلا می‌دهد

شاید بعد از 2 سال محرومیت کمتر کسی فکر می‌کرد که کشتی‌گیر که چنین شرایط سختی را پشت سر بگذارد توان بازگشت به روزهای درخشان و طلایی گذشته را داشته باشد، اما داستان علی‌اکبری حکایت دیگری داشت.

علی‌اکبری که در سال‌های 2009 و 2010 مدال‌های برنز و طلای وزن 96 کیلو را از آن خود کرده بود در اشتباهی ویران کننده در رقابتی موهوم با حریف اصلی‌اش در اردوی تیم ملی مرتکب اشتباهی وحشتناک شد که منجر به محرومیت دوساله‌اش از کشتی شد، محرومیتی که می‌توانست عواقبی بسیار بدتر برای این کشتی‌گیر داشته باشد همانگونه که برای حریفش داشت.

اما در همان زمان و با حمایت‌های محمد بنا (این مربی کاربلد) وی اجازه دوری علی‌اکبری را از خانه کشتی نداد و در همان زمان با دعوت این کشتی‌گیر به اردوها او را تشویق به تمرین در کنار ملی‌پوشان المپیکی کرد.

علی‌اکبری که در آستانه المپیک محروم شد از شانس‌های کسب مدال طلا در این رقابت‌ها محسوب می‌شد، اما با این اشتباه خودش را از این اتفاق خوشایند محروم کرد.

به هر صورت محرومیت دوساله علی‌اکبری در شرایطی به پایان نزدیک می‌شد که آذربایجانی‌ها با شناخت از توانایی‌های بی‌بدیل این کشتی‌گیر کاربلد در اندیشه به خدمت گرفتن وی بودند و او نیز که از بی‌مهری‌های مسئولان ورزش به شدت دل خسته و ناراحت بود در آستانه تصمیمی نادرست قرار گرفت؛ تصمیمی که حتی تا مرحله اجرا هم پیش رفت، اما با وساطت بزرگان کشتی و ارائه مشورت درست به این قهرمان، وی از این خبط بازداشته شد.

شاید دلارهای آذربایجان از ریال‌های قطره چکانی ورزش ایران از نظر مادی اغوا کننده‌تر باشد، اما علی‌اکبری پرچم کشورش را بالا نگه داشت تا مبادا پرچم کشور دیگری بر دوشش به اهتزاز درآید.

بدون شک کاری که علی‌اکبری کرد از توان هر ورزشکار و انسان عادی ساخته نیست، اما وی به پیشنهاد اغوا کننده آذربایجانی‌ها نه گفت تا دل مردم کشورش را شاد کند.

علی‌اکبری در تمام دیدارهایش مقتدرانه به پیروزی رسید و رقبا را یکی پس از دیگری به تشک دوخت و تنها یک امتیاز به گربه سیاه فرنگی‌کاران ایران داد که نتیجه لطف داوران به حریفش بود. وی که با یکی از سخت‌ترین قرعه‌های ممکن مواجه بود با نایب قهرمان و نفرات سوم المپیک لندن کشتی‌های جانانه‌ای گرفت تا با غلبه بر آنها نشان دهد که هنوز هم بوی طلا می‌دهد. 

* بلوغ فرنگی در ساحل دانوب

در هر حال باید خسته نباشید جانانه‌ای به کادر فنی و اعضای تیم ملی کشتی فرنگی گفت که دوران سختی را بعد از المپیک و به خصوص در سال جاری پشت سر گذاشتند، اما نتایج مسابقات جهانی مجارستان نشان داد که کشتی فرنگی در این سال‌ها به بلوغ رسیده است و از پس می‌تواند حتی یکی از مدعیان کسب عنوان قهرمانی باشد.

حالا نوبت مسئولان ورزش است تا بعد از اثبات برادری کشتی‌گیران، از آنها حمایت کنند تا دیگر شاهد روزهای تلخ و تنگدستی کشتی نباشیم؛ تا چند ماه دیگر تنها چند ماه دیگر باز هم این کشتی است که باید در بازی‌های آسیایی جورکش کاروان ورزشی ایران باشد و آبروداری کند.