هما حسینی قایقران تیم ملی ایران اردیبهشت ماه امسال از سوی فدارسیون به عنوان مربی روئینگ دختران جوان انتخاب شد اما حضورش در فدارسیون 4 روز بیشتر دوام نیاورد.

وی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی فارس، در خصوص عدم همکاری‌اش با فدراسیون گفت: واقعیت این است بازیکنان آمده بودند اما شرایط تشکیل اردو مهیا نبود. من هم وقتی دیدم تجهیزاتی برای اردو در نظر گرفته نشده و پارو و قایق نیست نتوانستم به همکاری‌ام ادامه دهم.

وی ادامه داد: بازیکنان در رده سنی 14 تا 16 سال بودند. از همان زمانی که اردو آغاز شد من به فدارسیون رفتم. وقتی اردو تشکیل می‌شود باید تجهیزاتی باشد. هنگامی که به انبار سرکشی کردم و قایق‌ها را بیرون آوردیم دیدم ناقص است، البته قایق بود اما فدارسیون اجازه نداد که از آنها استفاده کنیم و به من گفت با همین تجهیزات کار کنید.

* برای اردوی تیم ملی به من قایق شکسته دادند

قایقران المپیکی ایران با اشاره به اینکه خنده‌دار است که قایق‌ باشد اما پارو نباشد، اظهار داشت: به فدارسیون گفتم ای کاش بررسی می‌کردید و بعد به من می‌گفتید. چند پارو شکسته داشتند که برای تمرین مناسب نبود. تا جایی که من می‌دانم فدارسیون قایق داشت و در اختیار بازیکنان قرار نداد.

حسینی با بیان اینکه این مسائل را با سرپرست کمیته روئینگ در میان گذاشتم عنوان کرد: اتابکی به من گفت، 5-6 روز درتمرینات باش ما همه چیز را فراهم می‌کنیم. 5-6 روز رفتم اما به عنوان یک مربی خجالت می‌کشیدم. به بازیکنان فقط تمرین دو و میدانی می‌دادم. واقعا شاکی بودم. آنها 10 دختر را به من سپرده بودند با 5 قایق. آن هم پسماندهای قایق‌های دیگر.

* کادر اداری هم در کارهایم دخالت می‌کرد

ملی پوش سابق ایران با بیان اینکه به من گفتند به عنوان یک کمک مربی به تو 300-400 هزار تومان می‌دهیم، گفت: برای من در ابتدا بحث حقوق مطرح نبود اما دیدم اوضاع وحشتناک است. حتی کادر اداری هم در کارم دخالت می‌کردند. آن شخصی که پشت کامپیوتر می‌نشست به من در مورد تمرینات بچه‌ها می‌گفت چه کاری انجام دهم و چه کاری انجام ندهم.

پرچمدار کاروان ایران در المپیک پکن با بیان دلایل کنار گذاشتن این رشته تصریح کرد: آن زمانی که در تیم ملی بودم یک مربی برایمان در نظر گرفتند. او حتی نمی‌توانست قایق‌ها را تنظیم کند ما دو سال در سرما و گرما تمرین کردیم تا به مسابقات آسیایی اعزام شویم، با تایمی هم که داشتیم قطعا مدال طلا می‌گرفتیم، اما در تایوان با صدم ثانیه چهارم شدیم. به خاطر همین بیرون آمدم، گفتم چرا مربی خوب نمی‌آورید. این مربی نمی‌تواند حتی قایق را ببندد.

حسینی در ادامه به دیگر مشکلاتش اشاره کرد و اظهار داشت: مدتها از من به عنوان یک ورزشکار نخبه خبری نمی‌گرفتند. 6 نامه از احمدی‌نژاد و مسئولان کشوری برای استخدام داشتم، اولین کسی بودم که سهمیه المپیک را در قایقرانی گرفتم. پرچمدار بودم، خواهر دو شهید هستم، در دانشگاه تهران در رشته تربیت بدنی تحصیل کردم، اما اکنون کسی نیست دستم را بگیرد. حتی در شهرم یعنی کرمانشاه هم استخدام نشدم. آن وقت می‌گویند چرا یک ورزشکار از کشورش می‌رود.

* شما برای ورزشکارتان چه کار کردید؟

حسینی در ادامه صحبت‌های خود به حضور آرزو معتمدی در تیم ملی آمریکا اشاره کرد و گفت: سوال من این است، شما برای ورزشکار خودتان چه کار کردید؟ شما که دوست نداشتید یک ورزشکار از ایران برود و عرق ملی‌اش را از دست بدهد چه کار کردید.

اکنون انتظار دارند برای تیم ملی‌شان جان فشانی کنم، اگر چه دلم سوخت و این کار را انجام دادم، من حتی در سال 90 از قطر هم پیشنهاد بازی و مربیگری داشتم اما قبول نکردم در صورتی که حالا باید گوشه خانه بنشینم.