، فدراسیون وزنه‌برداری امروز یادداشتی را به شرح زیر روی خروجی خود قرار داده است:

"از نشست‌های تخریبی برخی دوستان در نانجینگ چین گرفته تا نوشته‌های فلان خبرنگار دلسوز که تا دیروز پاسپورت به دست پشت در فدراسیون بود اما حالا با دو سفر، به خرج دیگران به منتقد فدراسیون تبدیل شده است، همه و همه فقط یک پیام را در خود نهفته دارد؛ اینکه هر چه به رقابت‌های جهانی نزدیک می‌شویم، تکاپوی بدخواهان وزنه‌برداری هم بیشتر می‌شود.

تلاش‌ها برای کنار زدن سرمربی موفق وزنه‌برداری ایران از همان روزها شروع شد که رئیس جمهور سابق به پاس افتخارآفرینی تیم ملی وزنه‌برداری در المپیک لندن، کوروش باقری را مفتخر به دریافت نشان شجاعت کرد. با گذشت نزدیک به یک سال، هنوز هم در گوشه و کنار برخی از مصاحبه‌ها ردپایی از این نیت ناصحیح دیده می‌شود؛ مصداقش هم صحبت‌های دو روز پیش یکی از وزنه‌برداران المپیکی در فلان روزنامه ورزشی است، آنجا که می‌گوید «برگردم اردو، تمرین کنم و زجر بکشم، بعد افتخار، پول و غرور ملی‌اش قسمت یکی دیگر شود؟!»

در این مدت، همسو با تخریب شخصیت سرمربی تیم ملی، تلاش‌ها برای زمین زدن وزنه‌برداری با انتقاد از عملکرد مدیریتی حسین رضازاده سمت و سوی دیگری هم پیدا کرد. فدراسیونی که به گواه آمار موفق‌ترین دوران تاریخ 75 ساله اش را در سه سال اخیر تجربه کرده است، در همین مدت با بدترین انتقادها هم مواجه بوده است. انتقادهایی نه سازنده که مخرب و حتی در پاره‌ای مواقع؛ مضحک.

برای مصداقش باز هم لازم نیست راه دور رفت. همین دو روز پیش بود که دبیرکل ایرانی کنفدراسیون وزنه برداری آسیا، در تلاشی تازه برای ضربه زدن به وزنه‌برداری کشورش، در گفتگو با فلان خبرگزاری، ضمن مطرح کردن مشتی اتهام دروغ در راستای تشویش اذهان عمومی، مدعی شد دوستان توان مدیریت فدراسیون را ندارند و با این کارها فقط ما را ماندگارتر می‌کنند!

به همه این تحرکات منفی باید شایعه دوپینگ را هم اضافه کرد. در این سه ماه اخیر هرکس از اردوی تیم ملی وزنه برداری خط خورد، به دوپینگی بودن متهم شد. از یاسین باقری و محسن بهرام‌زاده گرفته تا امین زارعی، سهراب مرادی و رشید شریفی. بدخواهان وزنه‌برداری با علم به اینکه رقابت‌های جهانی لهستان نزدیک است، از هفته‌ها پیش با دامن زدن به این شایعات، تلاش خود را برای مسموم کردن فضای وزنه برداری کشور آغاز کرده‌اند تا اینطور وانمود کنند که بازار حواشی در این رشته ورزشی داغ داغ است. البته از این دوستان غیر از این هم انتظاری نمی‌رود. آنها باید برای نگارش وجب به وجب و کیلو به کیلوی مطالب خود توجیه داشته باشند و چه چیز بهتر از این که همه چیز را سیاه جلوه دهند. غافل از آنکه با این نقدهای بی‌محتوا و جهت دار، فقط و فقط به جامعه وزنه‌برداری و ورزش کشور خیانت می‌کنند و بس.

در پایان یادآوری این نکته ضروری است که شرایط این روزهای وزنه برداری بدتر از آن روزها نیست که حسین رضازاده به عنوان سرپرست فدراسیون منصوب شده بود. چهار سال پیش فدراسیون با استفاده از یک توان مدیریتی خوب، یک سرمربی با دانش و جمعی جوان با انگیزه، از  دل روزهای غبارآلود آن ایام به افتخاراتی رسید که تا قبل از آن در تاریخ این رشته بی‌سابقه بود. مطمئن باشید در این برهه هم به پشتوانه تجربیات ارزنده ای که در تلاطم بحران‌های این چهار سال اخیر، نصیب اهالی فدراسیون و جامعه وزنه برداری کشور شده است، با بهره‌گیری از همان توان مدیریتی، همان دانش فنی و همان جوانان با انگیزه می‌توان از دل این روزها که به قول بدخواهان، وزنه‌برداری پریشان احوال است، به سرمنزل مقصود رسید